Dit had Spanje of Turkije of Griekenland  of ... of ... kunnen zijn maar het is  nu eenmaal het Portugese Portimao  in de Algarve.  Gelukkig  was er mogelijkheid om te ankeren  aan de overkant van de rivier Rio Arade bij het dorp Ferragudo. Een  wereld van verschil. 

Er zwemmen hier zoveel vissen rustig rond  dat  een schepnet voldoende zou zijn wanneer het erop aan komt zijn ze echter verdomd snel.

Watersport!

Vivianne die ik in mijn Leuvense jaren heb leren kennen via Rudi (die in het hoofdstuk over Duinkerken een gastoptreden maakt) woont hier al  7 jaar wat verderop in het binnenland . Om haar te bedanken voor het gidsen en rondrijden we en haar vriend Vasco naar Alvor gevaren om er voor anker te gaan in de monding van de toegangsgeul. Voor het eerst zijn toen  3 volwassenen met het bijbootje naar de kant te varen. Heen was geen enkel probleem maar op de terugweg was de wind komen opzetten en rolden de golven binnen. Sindsdien weet ik dat het bootje niet zinkt met 3 kletsnatte volwassenen en voor de helft gevuld met water. Op het moment zelf kneep ik 'm wel. 

In een afgelegen deel van haar dorp  woont al jaren een Zweed die van eigen kweek en wat verhuur van kamers voor  rustzoekers leeft maar Vivianne had geen weet van zijn bestaan.  Het toeval wilde dat Ralf naar hem op zoek  was .  Hij en Britt Louise namen dankbaar het aanbod aan om hem met z'n allen te gaan bezoeken.

Geluk zat wel mee toen Rabat werd aangelopen. Deze stad  ligt aan de Bouregreg rivier. Zoals bij veel rivieren is de monding bezaaid met zandbanken wat bij sommige winden dit een zeer woelige en hoge golfslag oplevert. Een onbekende schip wordt daarom steds binnengeloodst door een loodsbootje. Ik had gelezen dat de marifoon van deze loodsen niet krachtig genoeg is om de ontvangen oproepen te beantwoorden. Na het melden vqn de je positie voor de haven ingang  dus  rustig wachten en  hopen  dat het bericht is ontvangen. Na verloop van tijd daagde inderdaad het bootje op die Perspectiev tussen hoge golven en  zandbanken naar de douanesteiger te begeleidde.  Daar werd de boot  opgewacht door een ploeg van hoffelijke douaniers (m/v) samen met hun drugshond. Die kwam niet mee aan boord. Dat gebeurt naar  het schijnt nooit  want het wordt het als vies ervaren om het beest op te pakken en aan boord te zetten.

Later hoorde ik dat Perspectiev  de laatste boot was die werd binnengelaten omdat het te riskant werd door de hoge golven aan de ingang.  De toegang bleef zelfs nog  verschillende dagen  afgesloten. Iedereen die zich nog aanmeldde werd daardoor verplicht om naar Mohammedia te varen, 30 zeemijl (55 km)  zuidwaarts.

Geen idee hoe ze dat te weten kregen.

In de jachthaven  is de eerste steiger gereserveerd voor de motorboten van de koning.  Bij de toegang tot de steiger houdt een militair een oogje in het zeil. 

Op de derde steiger ligt permanent een Belgische boot wat me nieuwsgierig maakte. Het bleek een Vlaming die er met vrouw en 2 kinderen op woont. Na zijn informaticabedrijf verkocht te hebben kon hij de boot aanschaffen, bekeerde zich tot de islam en trouwde hier met een moslima (geen probleem om hier een vrouw te vinden want je bent rijk in hun ogen en wanneer je dan nog eens bekeerd bent dan kan het niet beter vertelde hij). Wat me verontrustte was dat hij de aanslag op de Twin Towers afdeed als een complot van de Amerikanen zelf en dat zijn 2 kinderen van 2 en 3 jaar met een pamper rondliepen en nog niet konden spreken . 

Later kwam er een boot aan de steiger liggen met een regenboogvlag zonder dat er reactieop kwam maar een Amerikaanse bekloeg zich dan weer dat ze niet in haar badpak op het strand mocht. 

Ook Marokko is een land met veel diversiteit en dat op zoek is  zoals heel Europa.

In feite lag de Perspectiev niet in Rabat maar in het aangrenzendend Salé. Het voelt  aan als eenenkele  stad maar de Bouregreg rivier vormt de gemeenschappelijk stadsgrens. Rabat heeft 500.000 inwoners waaronder de koning en Salé 1.000.000 waaronder de thuisbasis van de fundamentalistische beweging Al Adl Wal Ihssane. Deze beweging keert zich tegen het beleid van de huidige Marokkaanse regering en de koning Mohammed VI. Deze groepering is 'illegaal' in Marokko.

Rabat is werelderfgoed en wie weet hierdoor afgelikter dan Salé waar nauwelijks toeristen komen. 

Er is een tramlijn die beide steden verbindt maar voor een habbekrats wordt je overgeroeid.

Voornamelijk een petroleumhaven met een hoekje voor vissers en een ander voor pleziervaart.

"Kun je me  in het geniep niet wat alcohol kon bezorgen"  vroeg de bediende van de dieselpomp uitgerekend aan mij . Wat een hypocriet zal hij gedacht hebben toen ik naar waarheid antwoordde dat ik al 40 jaar geen alcohol drink.

In de late namiddag voeren we langs Cassablanc. Dankzij een rustige zee en een telelens leverde dit deze  mooie foto op van de Hanssan II moskee. Die behoort tot de de 7 grootste moskeeën van de wereld en werd ontworpen door de Franse architect Michel Pinseau. De minaret is 210 meter hoog en er kan 105.000 man in. 

Na een windarme nacht werd het anker neergelaten in de modder van de voorhavenkom van het visserstadje El Jadida. Wanneer heel de visservloot van verschillende honderden kleine houten bootjes binnen  ligt; moet bij wijze van spreken  de eerst toegekomenen wachten tot de laatste weer vertrokken is. 

Kleinschalige visvangst en lokale botenbouw