Wanneer Ibiza het mondaine hippy restant is van Balearen is La Gomeraop de Canarische Eilanden het  kleine zusje dat dichter bij het origineel aanleunt. Indische  kleren, meditatiecursussen, bio. 

Vuelta is de haven van het dorpje Valle Gran Rey.  In de nabijgelegen baai is het goed ankeren. Perspectiev heeft er 2 keer langere tijd gelegen en het is  bijna mijn einde geweest.

Rond de boot snorkelen is goed voor wat beweging en afkoeling. Op een bepaald ogenblik zie ik onder het zand  iets wat op een anker lijkt en besluit om het op te duiken. Perspectiev  heeft er al drie maar wie weet is een visser er wel blij mee.

Het lag vrij diep maar voor mijn vertrek had ik van  een telescopische stok  voor professionele ruitenwassers een pikhaak gemaakt die tot 6 meter uit te schuiven was. Omdat ik niet graag mijn gereedschap verlies werd de pikhaak ook afgewerkt met een strop  groot genoeg om mijn hand er door te steken. Het werd een double fisherman's loop want ik was op dat ogenblik op zoek naar zoveel mogelijkheden  waarbij ik die  pas aangeleerde knoop kon oefenen. Wanneer ik aan het uiteinde een touw met een strop  (uiteraard ook double fisherman's loop) bevestig en een paar meter duik moet  het wel lukken om die over  een uitstekend deel van het anker te leggen en dan de strop dicht te trekken . Na enkele pogingen lukt dat. Ondertussen wordt het tijd om nog eens lucht te happen en laat me naar boven drijven. De strop trekt zich netjes toe maar de haak van de stok blijft tussen anker en touw klem zitten. Naarmate ik stijg trekt  de strop zich nog verder vast. Ook die rond mijn hand. Wat naar beneden zwemmen  heeft niet tot gevolg dat de haak los komt. Ik besluit dan maar mijn dierbare haak  op te offeren.  Mijn lijf blijft naar boven drijven wat  de strop rond mijn pols steeds strakker en strakker aantrekt. Ik zag beelden voor me  dat iemand bij eb een stel witte voeten  boven water  zou zien drijven met aan die voeten het zieltogende lichaam van een kale zestiger. Gelukkig maakt adrenaline  blijkbaar de  diameter  van de pols tijdelijk  kleiner en is alles nog goed gekomen.

Door die adrenaline was ik super allert, creatief en gedreven  en is het  niet alleen gelukt om het anker van een 60-tal kilo op te takelen  maar ook om de pikhaak te recuperen.

Er is een bus die van Valle Gran Rey naarde hoofdstad San Sebastián de la Gomera rijdt. De te volgen weg op de satellietfoto  toont  dat die  langs het groene hart van het eiland gaat. Op die hoogte is het vaak mistig  en fris. In de buurt van Las Hayas  is het enige of een van  de weinig overgebleven mediterrane oerbossen.  Toen ik de linker foto bekeek dacht ik dat ik de camera scheef had gehouden maar aan het pad is te zien dat dit niet het geval is.

Vlakbij de ankerbaai was er ook een wandelpad . Een mooie maar het werd steeds steiler en het wandelen werd klauteren. Halverwege kwam het besef om het lot niet te veel te tarten.

Het voordeel van ergens langer te blijven is de kans om mensen te leren kennen. Op zich vind ik het wel fijn dat de Spanjaarden weinig anders dan Spaans spreken. Dat koppig weigeren aan te passen heeft wel wat.  Het nadeel is wel dat de ontmoetingen vaak andere zeilers zijn.

Zoals Max en Anke. Duitstalige zeilende Belgen. Een mens staat er niet bij stil dat die ook bestaan en ook heel interessant om te weten hoe die tegen België aankijken.

Of die Horecaelg die  met zijn vriendin in de zomermaanden in België hard werkt  om dan elk jaar tijdens de wintermaanden van Canarische eilanden naar Kaapverdië  te varen en terug. Dat laatste is niet zo evident want het is tegen de heersende wind- en stroomrichting.  Het duurt even lang als de Atlantische Oceaan over te steken.

Claude en Marine zijn overtuigde 60+ naturisten op hun boot waarmee ze al 12 jaar rondzwerven en al verschillende keren de oceaan hadden overgestoken. Wat hen nog uitzonderlijk maakt is dat ze al die tijd met de hand sturen en niet met een autopilot. Faut le faire.

Jerome en Vanessa zijn dan weer uitzonderlijk omdat ze jong aan een trans atlantisch avontuur begonnen met een kleine catamaran die ze eigenhandig hebben verlengd. Merci, pour les poissons, Jerome.

Een bijzondere afsluiter.

Een  erfenis uit hippietijden vindt men terug in Playa de Chinguarime in het uiterste zuiden, in de buurt van Playa Santiago. In de bergen  die  uitgeven op zee zijn er holen die (part time?) bewoond worden door naakte  hippies. Rechts op de wat wazige foto is een bewoner te bespeuren.