Eerlijk toegegeven,  ik beeldde me de  Canarische kust in als een   warmere versie van de Belgische. Doorlopende bebouwing van hotels , vakantieappartementen, buitenverblijven,  versteende open  ruimtes en een duin die men per vergissing, of was het  uit luiheid,  over het oog had gezien. Ik begrijp best dat deze kustbewoners protesteren  tegen mogelijke eindervervuiling door windmolenparken. De enige ontsnappingsroute voor hun dromen zou worden  afgesneden. Net zoals er in een industriële haven als Antwerpen hele waardevolle  biotopen bestaan waar planten en dieren zich goed voelen,  kan ik me ook inbeelden dat heel wat mensem hun geluk hier kunnen vinden.

Iemamd anders gaat het eerder in een desolate en stille natuur vinden. Die is nog steeds ruim voor handen langs de Canarische kust.

Ook de dorpen en steden waar de lokale bewoners het mooie weer maken bestaan  hier .  Waar anders slapen de kamermeisjes, de koks, de loodgieters die leidingen ontstoppen   in de resorts?  Een goed voorbeeld zijn  de hoofdsteden van de eilanden.

De havens die beheerd worden door de lokale overheid zijn aanraders.  Daar zijn vaak steigers voor plezierbootjes.  Deze inkomsten  helpen mee om de haven levensvatbaar te houden en  de  kraan te financieren waarmee de vissersbootjes op het droge worden gezet voor onderhoud.